2 χρόνια Τρέξιμο
Ο Χάρης Μανούσης διάβασε για τα δυο χρόνια τρεξίματος του Αλέξανδρου Σγουράκη και μας υποσχέθηκε όταν συμπληρωθούν τα δυο δικά του, το δικό του κείμενο.
.... και με ξυπνήσανε ένα κυριακάτικο πρωινό του Σεπτέμβρη του 2011 να πάμε για τρέξιμο σε δρόμο, είπανε ότι είναι προπόνηση για τον αγώνα 10χλμ που θα ήταν δυο μήνες μετά στα πλαίσια του κλασσικού μαραθωνίου της Αθήνας. Έτσι ξεκίνησαν όλα, δεν το καταλάβαινα τότε αλλά μια νέα συνήθεια ένα νέο “χόμπι” έμπαινε στη ζωή μου.
Έτσι ήρθε η ημέρα του αγώνα, φοράω τότε ένα πρόχειρο αθλητικό παπούτσι που είχα και μια φόρμα και πάω και μπαίνω στην εκκίνηση του αγώνα. Δεν ήξερα τότε ούτε από παπούτσι για τρέξιμο, δεν είχα καμιά ιδέα για τεχνικά – συμπιεστικά κλπ ρούχα. Ακολουθώντας τις οδηγίες από τον προπονητή μου βγήκε ο πρώτος αγώνας σε λιγότερο από ώρα!!! Αυτό τότε δεν ήταν τίποτα μπροστά στις σκηνές που έβλεπες τερματίζοντας. Πλήθος κόσμου να σε χειροκροτεί, να σε ενθαρρύνει, δεν λέω για την συγκίνηση που ένιωσα πρώτη φορά μπαίνοντας στο Καλλιμάρμαρο, αυτή δε περιγράφετε, ΔΕΝ πίστευα ότι είχα τερματίσει, και είχα και μετάλλιο!!
Δεν ήθελα και πολύ και έτσι μετά από κανένα μήνα ακολούθησε και άλλος αγώνας, μετά και άλλος και πάει λέγοντας.
Άρχισαν να αυξάνονται και τα χιλιόμετρα αν φανταστείς ότι ο πρώτος ημιμαραθώνιος ήρθε μετά από 5 μήνες, ήρθαν και οι αγώνες βουνού. Άλλη εμπειρία το βουνό, περιπέτεια, αίσθημα επιβίωσης , να ξεκινάς με ήλιο και να περνάς από όλα τα καιρικά φαινόμενα μέσα σε έναν αγώνα 12χλμ στο βουνό, τόνοι λάσπης, χιόνι, καταιγίδα και εσύ να προχωράς και να το απολαμβάνεις κιόλας... μεγάλη τρέλα.
Έτσι σιγά – σιγά φτάσαμε μετά από δυο χρόνια Νοέμβριος 2013 να έχω στον τοίχο μου 40 μετάλλια και το κυριότερο πολλούς και καλούς νέους φίλους !!!!
28 ΑΓΩΝΕΣ ΔΡΟΜΟΥ (από 10χλμ ο πιο μικρός μέχρι 26χλμ ο πιο μεγάλος)
12 ΑΓΩΝΕΣ ΒΟΥΝΟΥ (από 7χλμ ο πιο μικρός μέχρι 19χλμ ο πιο μεγάλος)
και σήμερα,
ο 1ος μου ΚΛΑΣΣΙΚΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΑΘΗΝΑΣ
Τι να πεις για αυτό, αν δεν το ζήσεις δεν το καταλαβαίνεις. Εκατομμύρια κόσμου σε όλο το μήκος της διαδρομής να σε ενθαρρύνουν χειροκροτώντας και φωνάζοντας το όνομα σου, συγγενείς και φίλους να έχουν στηθεί σε διάφορα σημεία της διαδρομής προσπαθώντας να σε βγάλουν μια φωτογραφία, 42.195 χλμ δεν είναι αγώνας, είναι γιορτή, μουσικές έχει, φασαρία έχει, κόσμο έχει, ποτό (έστω και ας είναι νερό) έχει, και ξαφνικά κατηφορίζεις την Ηρώδου Αττικού και κάτι αλλάζει μέσα σου, ξεχνάς κούραση, τυχόν πόνο, και ένα τεράστιο κλάμα είναι από συγκινήσει, χαμόγελο που τερματίζεις και τα 2 μαζί, μάλλον .Υπέροχο συναίσθημα πάντως.
Δεν ξέρεις τι είναι μετά από τόσες ώρες αγώνα να τερματίζεις, να είσαι καλά, χωρίς τραυματισμούς. Να λες τερμάτισα για να το πιστέψεις και το πιο σημαντικό είναι ότι θες να το ξανακάνεις....!!!!
Δεν το μετάνιωσα καθόλου όπου πια τις Κυριακές ξυπνάω πιο νωρίς και από τις μέρες που πάω στη δουλειά.
Ο Χάρης είναι 32 χρονών και έκανε τον πρώτο του μαραθώνιο με την βοήθεια του studio PILABOX και του διαιτολογικού γραφείου ΘΕΡΜΙΔΑ.
.... και με ξυπνήσανε ένα κυριακάτικο πρωινό του Σεπτέμβρη του 2011 να πάμε για τρέξιμο σε δρόμο, είπανε ότι είναι προπόνηση για τον αγώνα 10χλμ που θα ήταν δυο μήνες μετά στα πλαίσια του κλασσικού μαραθωνίου της Αθήνας. Έτσι ξεκίνησαν όλα, δεν το καταλάβαινα τότε αλλά μια νέα συνήθεια ένα νέο “χόμπι” έμπαινε στη ζωή μου.
Έτσι ήρθε η ημέρα του αγώνα, φοράω τότε ένα πρόχειρο αθλητικό παπούτσι που είχα και μια φόρμα και πάω και μπαίνω στην εκκίνηση του αγώνα. Δεν ήξερα τότε ούτε από παπούτσι για τρέξιμο, δεν είχα καμιά ιδέα για τεχνικά – συμπιεστικά κλπ ρούχα. Ακολουθώντας τις οδηγίες από τον προπονητή μου βγήκε ο πρώτος αγώνας σε λιγότερο από ώρα!!! Αυτό τότε δεν ήταν τίποτα μπροστά στις σκηνές που έβλεπες τερματίζοντας. Πλήθος κόσμου να σε χειροκροτεί, να σε ενθαρρύνει, δεν λέω για την συγκίνηση που ένιωσα πρώτη φορά μπαίνοντας στο Καλλιμάρμαρο, αυτή δε περιγράφετε, ΔΕΝ πίστευα ότι είχα τερματίσει, και είχα και μετάλλιο!!
Δεν ήθελα και πολύ και έτσι μετά από κανένα μήνα ακολούθησε και άλλος αγώνας, μετά και άλλος και πάει λέγοντας.
Άρχισαν να αυξάνονται και τα χιλιόμετρα αν φανταστείς ότι ο πρώτος ημιμαραθώνιος ήρθε μετά από 5 μήνες, ήρθαν και οι αγώνες βουνού. Άλλη εμπειρία το βουνό, περιπέτεια, αίσθημα επιβίωσης , να ξεκινάς με ήλιο και να περνάς από όλα τα καιρικά φαινόμενα μέσα σε έναν αγώνα 12χλμ στο βουνό, τόνοι λάσπης, χιόνι, καταιγίδα και εσύ να προχωράς και να το απολαμβάνεις κιόλας... μεγάλη τρέλα.
Έτσι σιγά – σιγά φτάσαμε μετά από δυο χρόνια Νοέμβριος 2013 να έχω στον τοίχο μου 40 μετάλλια και το κυριότερο πολλούς και καλούς νέους φίλους !!!!
28 ΑΓΩΝΕΣ ΔΡΟΜΟΥ (από 10χλμ ο πιο μικρός μέχρι 26χλμ ο πιο μεγάλος)
12 ΑΓΩΝΕΣ ΒΟΥΝΟΥ (από 7χλμ ο πιο μικρός μέχρι 19χλμ ο πιο μεγάλος)
και σήμερα,
ο 1ος μου ΚΛΑΣΣΙΚΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΑΘΗΝΑΣ
Τι να πεις για αυτό, αν δεν το ζήσεις δεν το καταλαβαίνεις. Εκατομμύρια κόσμου σε όλο το μήκος της διαδρομής να σε ενθαρρύνουν χειροκροτώντας και φωνάζοντας το όνομα σου, συγγενείς και φίλους να έχουν στηθεί σε διάφορα σημεία της διαδρομής προσπαθώντας να σε βγάλουν μια φωτογραφία, 42.195 χλμ δεν είναι αγώνας, είναι γιορτή, μουσικές έχει, φασαρία έχει, κόσμο έχει, ποτό (έστω και ας είναι νερό) έχει, και ξαφνικά κατηφορίζεις την Ηρώδου Αττικού και κάτι αλλάζει μέσα σου, ξεχνάς κούραση, τυχόν πόνο, και ένα τεράστιο κλάμα είναι από συγκινήσει, χαμόγελο που τερματίζεις και τα 2 μαζί, μάλλον .Υπέροχο συναίσθημα πάντως.
Δεν ξέρεις τι είναι μετά από τόσες ώρες αγώνα να τερματίζεις, να είσαι καλά, χωρίς τραυματισμούς. Να λες τερμάτισα για να το πιστέψεις και το πιο σημαντικό είναι ότι θες να το ξανακάνεις....!!!!
Δεν το μετάνιωσα καθόλου όπου πια τις Κυριακές ξυπνάω πιο νωρίς και από τις μέρες που πάω στη δουλειά.
Ο Χάρης είναι 32 χρονών και έκανε τον πρώτο του μαραθώνιο με την βοήθεια του studio PILABOX και του διαιτολογικού γραφείου ΘΕΡΜΙΔΑ.