Άγιο Δισκοπότηρο…
Ο Δημήτρης Κουκουλάρης, γράφει για το ... Άγιο Δισκοπότηρο των μαραθωνοδρόμων. Τον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας!
Από τις πρώτες σχεδόν μέρες του χριστιανισμού και τους διωγμούς το Άγιο Δισκοπότηρο, το κύπελλο που λέγεται πως χρησιμοποίησε ο Ιησούς στο Μυστικό Δείπνο, υπήρξε αντικείμενο αναζήτησης και μυστηρίου από μελετητές κι αρχαιολάτρες ως τους Ναζί, περιβλήθηκε με μαγικές κι απόκρυφες ιδιότητες, φυλαγμένο κι ασύλητο μυστικό, καλά κρυμμένο μέσα σε ένα πέπλο συμβολισμών.
Την ίδια σχεδόν μυστηριακή γοητεία κρύβει για πολλούς κι ο Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών. Στα χνάρια της αρχαίας διαδρομής –παρά τις όποιες ενστάσεις των ιστορικών- μαγνητίζει κάθε χρόνο τη δρομική κοινότητα, που μπορεί και συγχωρεί τις όποιες (προοδευτικά και λιγότερες) ατέλειες της διοργάνωσης και τη μικρή σχετικά συμμετοχή του κοινού, ειδικά στα πρώτα χιλιόμετρα, σε σχέση με άλλους αγώνες του εξωτερικού.
Ίσως για κάποιους τα 42,195 αυτά χιλιόμετρα να είναι μια επίπονη διαδικασία, ένα προσωπικό ταξίδι ενός φοβισμένου και ταυτόχρονα γενναίου προσκυνητή, ενός ελεύθερου πολιορκημένου στις συμπληγάδες της αποπνικτικής καθημερινότητας, που με ακόμα και με ελάχιστο οξυγόνο, τολμά να κολυμπήσει στα βαθιά, να βουτήξει σε άγνωστα νερά, με όπλο την κρυφή ελπίδα, σμιλεμένη μέτρο το μέτρο σε κάθε προπόνηση, πως το όραμα ακόμα κι αν δεν γίνει στο τώρα πραγματικότητα, υπάρχει σαν ένας τροχός που γυρνάει αέναα.
Η Κλασική αποτελεί το πετράδι του στέμματος για κάθε επίδοξο μαραθωνοδρόμο. Θυμάμαι το 2010, στην επέτειο των 2500 χρόνων, πλάι σε ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, πρόσωπα φωτεινά και συγκινημένα που αξιώθηκαν να σταθούν στην εκκίνηση. Από τότε κουβαλάω αυτή την αγάπη των ανθρώπων για το αυθεντικό μονοπάτι και μειδιώ ευτυχισμένα, αντλώντας δύναμη να φτάσω ως το Καλλιμάρμαρο. Άλλωστε αυτή είναι η πραγματική δύναμη της Κλασικής, το ότι ακριβώς πρόκειται -σαν άλλο Άγιο Δισκοπότηρο- για ένα άδειο κύπελλο, που ο καθένας μπορεί να γεμίσει αν επιστρατεύσει την πίστη του. Μπορεί επομένως να τη μετατρέψει σε σύμβολο του στόχου που επιθυμεί να επιτύχει, δρομικό και μη.
Με την ευχή ο καθένας το μεσημέρι της 11ης Νοεμβρίου να πιεί από το δικό του κύπελλο ένα κοκτέιλ μοναδικό, αποσταγμένο από βελούδινα ψέματα και παραγεμισμένο με σκληρές αλλά δημιουργικές αλήθειες, καλό αγώνα παίδες...
ΥΓ Οι παραπάνω σκέψεις άρχισαν να σμίγουν παρέα με το παρακάτω κομμάτι, όταν μετά από καιρό το άκουσα ένα βραδάκι στη συμπρωτεύουσα, κρατώντας ένα ποτήρι Erdinger και την απρόσμενη ευκαιρία να αλλάξω συλλήβδην. Δεν άφησα την ευκαιρία να πάει χαμένη και τη βούτηξα. So far, so good…Καλές βουτιές…
http://www.youtube.com/watch?v=QuVfrLh9Oz4
YΓ2 Σ.Δ.Υ.ΞΑ!!! Επιχείρηση Καλλιμάρμαρο. Παρουσιάστε! Απαιτώ υψηλό φρόνημα και απόλυτη ετοιμότητα, συνυφασμένη με τον προκαθορισμένο στόχο.
http://www.youtube.com/watch?v=9THwnQg-vEw
Από τις πρώτες σχεδόν μέρες του χριστιανισμού και τους διωγμούς το Άγιο Δισκοπότηρο, το κύπελλο που λέγεται πως χρησιμοποίησε ο Ιησούς στο Μυστικό Δείπνο, υπήρξε αντικείμενο αναζήτησης και μυστηρίου από μελετητές κι αρχαιολάτρες ως τους Ναζί, περιβλήθηκε με μαγικές κι απόκρυφες ιδιότητες, φυλαγμένο κι ασύλητο μυστικό, καλά κρυμμένο μέσα σε ένα πέπλο συμβολισμών.
Την ίδια σχεδόν μυστηριακή γοητεία κρύβει για πολλούς κι ο Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών. Στα χνάρια της αρχαίας διαδρομής –παρά τις όποιες ενστάσεις των ιστορικών- μαγνητίζει κάθε χρόνο τη δρομική κοινότητα, που μπορεί και συγχωρεί τις όποιες (προοδευτικά και λιγότερες) ατέλειες της διοργάνωσης και τη μικρή σχετικά συμμετοχή του κοινού, ειδικά στα πρώτα χιλιόμετρα, σε σχέση με άλλους αγώνες του εξωτερικού.
Ίσως για κάποιους τα 42,195 αυτά χιλιόμετρα να είναι μια επίπονη διαδικασία, ένα προσωπικό ταξίδι ενός φοβισμένου και ταυτόχρονα γενναίου προσκυνητή, ενός ελεύθερου πολιορκημένου στις συμπληγάδες της αποπνικτικής καθημερινότητας, που με ακόμα και με ελάχιστο οξυγόνο, τολμά να κολυμπήσει στα βαθιά, να βουτήξει σε άγνωστα νερά, με όπλο την κρυφή ελπίδα, σμιλεμένη μέτρο το μέτρο σε κάθε προπόνηση, πως το όραμα ακόμα κι αν δεν γίνει στο τώρα πραγματικότητα, υπάρχει σαν ένας τροχός που γυρνάει αέναα.
Η Κλασική αποτελεί το πετράδι του στέμματος για κάθε επίδοξο μαραθωνοδρόμο. Θυμάμαι το 2010, στην επέτειο των 2500 χρόνων, πλάι σε ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, πρόσωπα φωτεινά και συγκινημένα που αξιώθηκαν να σταθούν στην εκκίνηση. Από τότε κουβαλάω αυτή την αγάπη των ανθρώπων για το αυθεντικό μονοπάτι και μειδιώ ευτυχισμένα, αντλώντας δύναμη να φτάσω ως το Καλλιμάρμαρο. Άλλωστε αυτή είναι η πραγματική δύναμη της Κλασικής, το ότι ακριβώς πρόκειται -σαν άλλο Άγιο Δισκοπότηρο- για ένα άδειο κύπελλο, που ο καθένας μπορεί να γεμίσει αν επιστρατεύσει την πίστη του. Μπορεί επομένως να τη μετατρέψει σε σύμβολο του στόχου που επιθυμεί να επιτύχει, δρομικό και μη.
Με την ευχή ο καθένας το μεσημέρι της 11ης Νοεμβρίου να πιεί από το δικό του κύπελλο ένα κοκτέιλ μοναδικό, αποσταγμένο από βελούδινα ψέματα και παραγεμισμένο με σκληρές αλλά δημιουργικές αλήθειες, καλό αγώνα παίδες...
ΥΓ Οι παραπάνω σκέψεις άρχισαν να σμίγουν παρέα με το παρακάτω κομμάτι, όταν μετά από καιρό το άκουσα ένα βραδάκι στη συμπρωτεύουσα, κρατώντας ένα ποτήρι Erdinger και την απρόσμενη ευκαιρία να αλλάξω συλλήβδην. Δεν άφησα την ευκαιρία να πάει χαμένη και τη βούτηξα. So far, so good…Καλές βουτιές…
http://www.youtube.com/watch?v=QuVfrLh9Oz4
YΓ2 Σ.Δ.Υ.ΞΑ!!! Επιχείρηση Καλλιμάρμαρο. Παρουσιάστε! Απαιτώ υψηλό φρόνημα και απόλυτη ετοιμότητα, συνυφασμένη με τον προκαθορισμένο στόχο.
http://www.youtube.com/watch?v=9THwnQg-vEw
Ο Δημήτρης Κουκουλάρης είναι φιλόλογος και αγαπάει το τρέξιμο. Με 10 μαραθώνιους, έναν εξάωρο, δυο 50χιλιομέτρων αγώνες και ένας Θεός ξέρει πόσους μικρότερους, έτρεξε στις 18 Μαΐου τα 62 χιλιόμετρα του "Αέθλιου" .
Στο http://marathon.yooblog.gr/ γράφει για την μεγάλη του αγάπη, το τρέξιμο, αλλά και για όσα συμβαίνουν γύρω μας και ακουμπάνε την ψυχή μας.
Στο http://marathon.yooblog.gr/ γράφει για την μεγάλη του αγάπη, το τρέξιμο, αλλά και για όσα συμβαίνουν γύρω μας και ακουμπάνε την ψυχή μας.