_
Τρέχοντας... Πολύ τρέξιμο...
του Αντρέα Ιντρα
Πόσοι από εμάς δεν έχουν δώσει τις δύο παραπάνω απαντήσεις στην ερώτηση: «Πώς τα πας;»;
Και είναι έτσι. Για πολλούς από εμάς το τρέξιμο μεταφορικά είναι μια καθημερινή κατάσταση ανεξάρτητα από ηλικία ή οικονομική κατάσταση.Τρόπος ζωής; Επιλογή; Ανάγκη; Εξωτερικές συνθήκες; Μονόδρομος;
Οι απαντήσεις είναι πολλές και ποικίλες. Τι γίνεται όμως με το κυριολεκτικό τρέξιμο, αυτό που τόσο εύκολα χρησιμοποιούμε μεταφορικά για να περιγράψουμε καταστάσεις πιεστικές,αγχωτικές, δύσκολες και πολύ κουραστικές;Έχει και αυτό την ίδια αρνητική χροιά, τα ίδια αρνητικά χαρακτηριστικά;
Για μένα σίγουρα όχι!Κάθε άλλο μάλιστα!
Υπάρχουν κατά τη γνώμη μου πολλές αθλητικές δραστηριότητες που «ξεκουράζουν» το νου και γυμνάζουν το σώμα. Πιστεύω πως το τρέξιμο είναι στην κορυφή της λίστας. Αυτό γιατί είναι άμεσο, εύκολο αλλά και οικονομικό (ομαδικό αλλά και ατομικό).
Σκεφτείτε το : δεν απαιτεί πολλές ειδικές γνώσεις, μπορεί να γίνει οπουδήποτε, ο εξοπλισμός που απαιτεί είναι ελάχιστος σε σχέση με άλλα αθλήματα ή δραστηριότητες και τέλος ο ασκούμενος μπορεί να τρέχει μόνος ή ακόμα πιο ευχάριστα με παρέα.
Τρέξιμο λοιπόν απολαυστικό και ευλογημένο. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί άνθρωποι το γνωρίζουν σε ηλικίες μεγαλύτερες των 35 και μετά όχι μόνο το αφήνουν δύσκολα αλλά έχουν και τον ενθουσιασμό μικρών παιδιών. Η αλήθεια είναι πως μετά το στάδιο της αρχικής προσαρμογής, το αίσθημα ευεξίας που έχει κάποιος (τρέχοντας στο ρυθμό του) κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης ή μετά από αυτή είναι μοναδικό. Μάλιστα τα οφέλη του γίνονται αισθητά πολύ γρήγορα και κυρίως αναπνευστικά και μυϊκά. Επίσης η πνευματική διαύγεια που δίνει δημιουργεί ένα ιδιαίτερο αίσθημα αυτοκυριαρχίας. Το να σκέφτεται κάποιος ή το να αποφασίζει για επιλογές που έχει να κάνει, την ώρα που κάνει ένα μεγάλο συνεχόμενο τρέξιμο είναι πραγματικά πολύ αποδοτικό.
Προσωπικά, το στοιχείο που με μαγεύει στο τρέξιμο 5000μ και άνω είναι το «ταξίδι». Αυτή η υπέροχη αίσθηση ότι ταξιδεύω από το ένα μέρος στο άλλο στηριζόμενος αποκλειστικά στις δικές μου δυνάμεις,στο χρόνο και το ρυθμό που μ’ευχαριστεί. Αυτή η αίσθηση πολλαπλασιάζεται ως προς την ευχαρίστηση όταν η διαδρομή είναι κοντά στη φύση και όταν υπάρχει δρομική παρέα. Έχοντας γνωρίσει και αγαπήσει το τρέξιμο κάνοντας πρωταθλητισμό, το λάτρεψα πραγματικά όταν άρχισα να τρέχω για μένα. Δε μπορώ να φανταστώ τον ευαυτό μου χωρίς τρέξιμο πια. Η αλήθεια είναι πως απολαμβάνω την κάθε του στιγμή από την πιο ήπια ως την πιο δύσκολη προπόνηση. Τα οφέλη που προανέφερα είναι πολλά και πολυεπίπεδα γι’αυτό χαίρομαι πολύ βλέποντας όλο και περισσότερο κόσμο να ασχολείται. Όταν ανάμεσα σ’αυτό τον κόσμο είναι και αγαπημένοι παιδικοί μου φίλοι η χαρά είναι διπλή!...
Και είναι έτσι. Για πολλούς από εμάς το τρέξιμο μεταφορικά είναι μια καθημερινή κατάσταση ανεξάρτητα από ηλικία ή οικονομική κατάσταση.Τρόπος ζωής; Επιλογή; Ανάγκη; Εξωτερικές συνθήκες; Μονόδρομος;
Οι απαντήσεις είναι πολλές και ποικίλες. Τι γίνεται όμως με το κυριολεκτικό τρέξιμο, αυτό που τόσο εύκολα χρησιμοποιούμε μεταφορικά για να περιγράψουμε καταστάσεις πιεστικές,αγχωτικές, δύσκολες και πολύ κουραστικές;Έχει και αυτό την ίδια αρνητική χροιά, τα ίδια αρνητικά χαρακτηριστικά;
Για μένα σίγουρα όχι!Κάθε άλλο μάλιστα!
Υπάρχουν κατά τη γνώμη μου πολλές αθλητικές δραστηριότητες που «ξεκουράζουν» το νου και γυμνάζουν το σώμα. Πιστεύω πως το τρέξιμο είναι στην κορυφή της λίστας. Αυτό γιατί είναι άμεσο, εύκολο αλλά και οικονομικό (ομαδικό αλλά και ατομικό).
Σκεφτείτε το : δεν απαιτεί πολλές ειδικές γνώσεις, μπορεί να γίνει οπουδήποτε, ο εξοπλισμός που απαιτεί είναι ελάχιστος σε σχέση με άλλα αθλήματα ή δραστηριότητες και τέλος ο ασκούμενος μπορεί να τρέχει μόνος ή ακόμα πιο ευχάριστα με παρέα.
Τρέξιμο λοιπόν απολαυστικό και ευλογημένο. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί άνθρωποι το γνωρίζουν σε ηλικίες μεγαλύτερες των 35 και μετά όχι μόνο το αφήνουν δύσκολα αλλά έχουν και τον ενθουσιασμό μικρών παιδιών. Η αλήθεια είναι πως μετά το στάδιο της αρχικής προσαρμογής, το αίσθημα ευεξίας που έχει κάποιος (τρέχοντας στο ρυθμό του) κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης ή μετά από αυτή είναι μοναδικό. Μάλιστα τα οφέλη του γίνονται αισθητά πολύ γρήγορα και κυρίως αναπνευστικά και μυϊκά. Επίσης η πνευματική διαύγεια που δίνει δημιουργεί ένα ιδιαίτερο αίσθημα αυτοκυριαρχίας. Το να σκέφτεται κάποιος ή το να αποφασίζει για επιλογές που έχει να κάνει, την ώρα που κάνει ένα μεγάλο συνεχόμενο τρέξιμο είναι πραγματικά πολύ αποδοτικό.
Προσωπικά, το στοιχείο που με μαγεύει στο τρέξιμο 5000μ και άνω είναι το «ταξίδι». Αυτή η υπέροχη αίσθηση ότι ταξιδεύω από το ένα μέρος στο άλλο στηριζόμενος αποκλειστικά στις δικές μου δυνάμεις,στο χρόνο και το ρυθμό που μ’ευχαριστεί. Αυτή η αίσθηση πολλαπλασιάζεται ως προς την ευχαρίστηση όταν η διαδρομή είναι κοντά στη φύση και όταν υπάρχει δρομική παρέα. Έχοντας γνωρίσει και αγαπήσει το τρέξιμο κάνοντας πρωταθλητισμό, το λάτρεψα πραγματικά όταν άρχισα να τρέχω για μένα. Δε μπορώ να φανταστώ τον ευαυτό μου χωρίς τρέξιμο πια. Η αλήθεια είναι πως απολαμβάνω την κάθε του στιγμή από την πιο ήπια ως την πιο δύσκολη προπόνηση. Τα οφέλη που προανέφερα είναι πολλά και πολυεπίπεδα γι’αυτό χαίρομαι πολύ βλέποντας όλο και περισσότερο κόσμο να ασχολείται. Όταν ανάμεσα σ’αυτό τον κόσμο είναι και αγαπημένοι παιδικοί μου φίλοι η χαρά είναι διπλή!...
Μετά από 14 χρόνια εμπειρίας στο μοντέρνο πένταθλο, 10 από τα οποία στην εθνική ομάδα,πολλές πανελλήνιες και διεθνείς διακρίσεις αλλά και συνεχιζόμενη ενεργό δράση στον αθλητισμό, ο Ανδρέας Ίντρα έχει την πεποίθηση ότι όντως αγαπά τον αθλητισμό(!), ιδιαίτερα δε όταν αυτός εμπλέκει το δρομικό στοιχείο. Γυμναστής ο ίδιος και έχοντας εμπειρία σε πολλά τεχνικά αγωνίσματα όπως ξιφασκία,σκοποβολή,ιππασία, "βρίσκει" πραγματικά τον ευατό του σε αγώνες αμιγώς δρομικούς από 3000μ έως μαραθώνιο, ή σύνθετα αγωνίσματα που περιλαμβάνουν δρόμο, όπως το τρίαθλο και το "παλιό αγαπημένο" του μοντέρνο πένταθλο.Αυτή την έμπρακτη αγάπη για το δρομικό στοιχείο φιλοδοξεί να διατηρήσει εσαεί και να τη μοιράζεται με όλο και περισσότερο κόσμο...