Σα να έχασα κάτι και να το ξαναβρήκα!
Ο Κωνσταντίνος Μπαλατσούκας ξανά χτυπά με ένα κείμενο, για τον αγώνα που έτρεξε στα Γιάννενα, που πρέπει να διαβάσουν όλοι όσοι δεν έχουν αρχίσει ακόμα να τρέχουν αλλά και όσοι έχουν σκέψεις, αρνητικές, σχετικά με το μέλλον τους στο τρέξιμο.
Απολαύστε...
Γιάννενα.
'Ηπειρος.
Έλληνες.
Πανάρχαια κοιτίδα πολιτισμού, Δωδωναίος Δίας, ο Πελασγικός, Απειρωτάν, το πρώτο κοινό νόμισμα. Καιροί καλοί, καιροί δύσκολοι. Εμπόριο, αργυροχοΐα, τέχνες. Αλή Πασάς. 1913, απελευθέρωση.
Πρώτα στ' άρματα, στα γρόσια αλλά και στα γράμματα. Ηπειρώτες ευεργέτες, ων ουκ έστιν αριθμός, ιδρύουν σχολεία, δείχνοντας την θεμελιώδη σημασία της εκπαίδευσης και της παιδείας για όλους, για την κοινωνία.
2013, λοιπόν, και 4η συνεχής φορά για τον Γύρο της Λίμνης, με τον Γιάννη (Rocky) στ' αεροπλάνο, μέρα όμορφη, συναντάμε την Σούλα, τα λέμε. Ήσυχη πτήση, προσγειωνόμαστε στο "Βασιλεύς Πύρρος" και τρομάζω λίγο από τον ήλιο και τη ζέστη. Δεν είναι όπως πέρυσι...
Μα τα μαγευτικά Γιάννενα, πόλη Αρχόντισσα, μου φαίνονται πιο όμορφα από ποτέ! 100 χρόνια ελεύθερα. Τα απολαμβάνω, ξενοδοχείο, βγαίνω για βόλτα. Όπως πάντα, κοντοσούβλι ζυγούρι στον "Γύρο του Κάστρου" (ναι, έχει φωτό) και επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Το απόγευμα συνάντηση με ξαδέρφια μετά από πάρα πολλά χρόνια, στην Πολιτεία, με θέα την πόλη και την Παμβώτιδα στο σούρουπο. Ακολουθεί υδατανθράκωση και τυχαία συνάντηση με παλιό συμμαθητή και Σαφανίτη συνδρομέα και εντυπωσιακά απίστευτες συμπτώσεις κοινών γνωριμιών. Καθιερωμένο παγωτό στου Νούσια! Επιστροφή στο δωμάτιο και τα καθιερωμένα rituals, σχεδόν ψυχαναγκαστική τοποθέτηση του bib απόλυτα οριζόντια, το chip σε πολύ συγκεκριμένο σημείο στο αριστερό παπούτσι, τζελάκια, χαρτομάντιλα κτλ τακτοποιημένα στις τσέπες.
Απολαύστε...
Γιάννενα.
'Ηπειρος.
Έλληνες.
Πανάρχαια κοιτίδα πολιτισμού, Δωδωναίος Δίας, ο Πελασγικός, Απειρωτάν, το πρώτο κοινό νόμισμα. Καιροί καλοί, καιροί δύσκολοι. Εμπόριο, αργυροχοΐα, τέχνες. Αλή Πασάς. 1913, απελευθέρωση.
Πρώτα στ' άρματα, στα γρόσια αλλά και στα γράμματα. Ηπειρώτες ευεργέτες, ων ουκ έστιν αριθμός, ιδρύουν σχολεία, δείχνοντας την θεμελιώδη σημασία της εκπαίδευσης και της παιδείας για όλους, για την κοινωνία.
2013, λοιπόν, και 4η συνεχής φορά για τον Γύρο της Λίμνης, με τον Γιάννη (Rocky) στ' αεροπλάνο, μέρα όμορφη, συναντάμε την Σούλα, τα λέμε. Ήσυχη πτήση, προσγειωνόμαστε στο "Βασιλεύς Πύρρος" και τρομάζω λίγο από τον ήλιο και τη ζέστη. Δεν είναι όπως πέρυσι...
Μα τα μαγευτικά Γιάννενα, πόλη Αρχόντισσα, μου φαίνονται πιο όμορφα από ποτέ! 100 χρόνια ελεύθερα. Τα απολαμβάνω, ξενοδοχείο, βγαίνω για βόλτα. Όπως πάντα, κοντοσούβλι ζυγούρι στον "Γύρο του Κάστρου" (ναι, έχει φωτό) και επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Το απόγευμα συνάντηση με ξαδέρφια μετά από πάρα πολλά χρόνια, στην Πολιτεία, με θέα την πόλη και την Παμβώτιδα στο σούρουπο. Ακολουθεί υδατανθράκωση και τυχαία συνάντηση με παλιό συμμαθητή και Σαφανίτη συνδρομέα και εντυπωσιακά απίστευτες συμπτώσεις κοινών γνωριμιών. Καθιερωμένο παγωτό στου Νούσια! Επιστροφή στο δωμάτιο και τα καθιερωμένα rituals, σχεδόν ψυχαναγκαστική τοποθέτηση του bib απόλυτα οριζόντια, το chip σε πολύ συγκεκριμένο σημείο στο αριστερό παπούτσι, τζελάκια, χαρτομάντιλα κτλ τακτοποιημένα στις τσέπες.
Ύπνος με αγχωτικά όνειρα. Αυτός ο κ/λοημιμαραθώνιος του Μαραθώνα μου γ/μησε την δρομική ψυχολογική μου κατάσταση για μια εβδομάδα. Ήταν το μοναδικό γεγονός που με ξενέρωσε απόλυτα και έβαλε αμφιβολία για το τρέξιμο στο μυαλό μου. Είχα άγχος ότι δεν θα τερματίσω στα Γιάννενα, στεναχώρια, σκέψη να μην τρέξω στην Κλασσική, σκέψη να μην ξανατρέξω σε αγώνες. Ξύπνησα μόνος μου μια ώρα νωρίτερα, ενοχλήσεις στην κοιλιά, αλλά ένα ωραίο κρύο πρωινό ντουζάκι με συνεφέρει κάπως, κόκα κόλα πριν κατέβω για πρωινό, άρχισα κάπως να συνέρχομαι.
4 χρόνια τώρα, αντιμετωπίζω την Νέμεσή μου στον τεράστιο, υπέροχο, πληρέστατο, πολυτελή "μπουφέ" του πρωινού στα δυο καλύτερα ξενοδοχεία της πόλης, όπου τρώω μόνο λίγο ψωμί και δυο κρουασάν. (Μια μέρα θα περάσω δυο νύχτες στα Γιάννενα, μία στο κάθε ένα ξενοδοχείο, μόνο για να φάω πρωινό! ) Ξανά στο δωμάτιο, παξιμάδια, λουκοζέιντ, ετοιμασίες, συνάντηση με τον Γιάννη, πρωινή δροσούλα, Πλατεία Μαβίλη. Αρχίζει να μαζεύεται κόσμος, αυτές είναι οι ωραιότερες στιγμές του αγώνα μαζί με τον τερματισμό. |
Συναντώ γνωστούς και φίλους, γνωρίσω και πάλι ανθρώπους που τους "ξέρω" μόνο από nicknames. Τα λέμε με τον Χουβαρδά, Πάνο και Αθηνά, ΠάνοΓκ, Άντζυ και Βίκυ, Χαμόδρακα, τη Λένα, βρίσκω και τον Στράτο, γνωρίζω τον Θάνο και τον Άρη, η ώρα πλησιάζει, το άγχος παραμένει, θα ξεκινήσω αργά και όπως βγει.
Σχεδόν αμέσως μετά την εκκίνηση, Κώστας και Μαρίνα, πάμε μαζί, χαλαρά, "ok" σκέφτομαι, "για να δούμε". Πλέον την διαδρομή την ξέρω απ' έξω. Πέραμα, Αμφιθέα, ήδη στο 7, βρώμα από την Λίμνη σε πολλά σημεία. Ήλιος λαμπρός, αλλά ευτυχώς όχι τόση ζέστη όση φοβόμουν, πάντα μαζί με τα παιδιά, μιλάμε, αστειευόμαστε, βγάζουμε φωτό, ανηφόρα των Λογγάδων, χωριό, πλατεία, πλατάνια.
Σχεδόν αμέσως μετά την εκκίνηση, Κώστας και Μαρίνα, πάμε μαζί, χαλαρά, "ok" σκέφτομαι, "για να δούμε". Πλέον την διαδρομή την ξέρω απ' έξω. Πέραμα, Αμφιθέα, ήδη στο 7, βρώμα από την Λίμνη σε πολλά σημεία. Ήλιος λαμπρός, αλλά ευτυχώς όχι τόση ζέστη όση φοβόμουν, πάντα μαζί με τα παιδιά, μιλάμε, αστειευόμαστε, βγάζουμε φωτό, ανηφόρα των Λογγάδων, χωριό, πλατεία, πλατάνια.
Μαυροντυμένες Ηπειρώτισσες, περήφανες Αρχόντισσες, μας χαιρετούν και μας εύχονται καλό δρόμο. Ανταποδίδουμε, συνεχίζουμε. 15ο χλμ, πλέον περισσότερα έχουμε αφήσει πίσω μας παρά έχουμε μπροστά μας. Τα τζελάκια μου όπως τα έχω κανονίσει, νερό σε πολλές μικρές γουλιές, ισοτονικά όπου υπάρχουν.
Ούτε που κατάλαβα πώς πέρασαν τα χιλιόμετρα από το 15 ώς το 21+, όπoυ και μπαίνουμε στον στενό παράλληλο του καναλιού για να μας βγάλει στον ποδηλατόδρομο. Συναντάμε 4 Σαφανίτες, γέφυρα, ποδηλατόδρομος όπου και τρέχουμε σε δυάδες. Ζέστη και κάποια κούραση. Τέλος του ποδηλατόδρομου, φαρδύς δρόμος, τρεξιματικά χαοτικός, αλλά πλησιάζουμε. 27.5, ο έξτρα σταθμός, νερά από παιδάκια, όπως παντού αλλού, μοναδικό στα Γιάννενα αυτό το ενθουσιώδες πλήθος μικρών και μεγάλων σε κάθε σταθμό τροφοδοσίας. Βρίσκουμε τον Δημήτρη από τη Θεσσαλονίκη, να εμψυχώνει και να μας βγάζει φωτό. |
Καφετέριες και μπαίνουμε πλέον στο πιο όμορφο 1.5 χιλιόμετρο, περιμετρικά του Κάστρου, στην δροσερή σκιά από τα πλατάνια, δίπλα στην Παμβώτιδα. Στο 29 ακριβώς ουρλιάζει με χαρά και μας ανεβάζει τη διάθεση ένας δρομέας που έχει ήδη τερματίσει (κράτησα τον αριθμό του, Γιώργο Μανιά δεν σε ξέρω αλλά σε ευχαριστώ για το απίθανο boost!). Λίγο πριν το τέλος, συναντώ τον Ξανθιώτη δρομέα που δεν θυμάμαι το όνομά του, όπως κάθε άλλη φορά, στο ίδιο σχεδόν σημείο!
Η συγκίνηση και η χαρά. Τερματίζουμε και οι τρεις μας! Αγκαλιές, φιλιά. Η Αθηνά και ο Πάνος περιμένουν. Μετάλλιο πανέμορφο, πόσο φοβήθηκα ότι δεν θα το πάρω... Νερά κρύα, ισοτονικά, είμαι μια χαρά, άνετος, σχεδόν μη κουρασμένος, δεν θέλω καν να κάτσω. Τηλέφωνα στους δικούς μου ανθρώπους. Άντζυ, Βίκυ, Σούλα, Λένα, Άρης, όλοι μαζί τα λέμε, βγάζουμε φωτο. Ανεβαίνω, βρίσκω τον Γιάννη. Ξενοδοχείο και κρύο μπάνιο, ηρεμούν τα πόδια. Αποκατάσταση στον Ναυτικό Όμιλο με μπριζόλες (έχει και εδώ φωτο), ύπνος, παγωτό! Επιστροφή χαρούμενος πολύ. Σαν να έχασα κάτι και να το ξαναβρήκα! Κώστα και Μαρίνα, σας ευχαριστώ πάρα πολύ! |
Οι φωτογραφίες είναι του φίλου μας Κώστα Καστανιώτη
|