Εμπρός, εμπρός καλά μου πατίνια…
Αν υπάρχει κάτι που σε τρελαίνει αυτές τις μέρες – πέρα από τον συνεχή βομβαρδισμό «ενημέρωσης» για το νέο πακέτο μέτρων «σωτηρίας», είναι πώς θα βγάλεις τα χιλιόμετρα που χρειάζονται εν μέσω καλοκαιρινής ραστώνης, απίστευτης υγρασίας κι απόλυτης διάθεσης για ξάπλα κάτω από μια σκιά.
Όταν πρωτοξεκίνησα προετοιμασία για Κλασική, στο κοντινό και μακρινό ταυτόχρονα 2006 –αλήθεια πόσα έχουν αλλάξει από τότε;, πολλοί απορούσαν γιατί τρέχω μέσα στο κατακαλόκαιρο ενώ ο αγώνας είναι σχεδόν 3 μήνες μετά. Αμ, από τη μια μέρα στην άλλη δεν γίνεται, απαντούσα και συνέχιζα, ζηλεύοντας λιγάκι που εκείνοι σαν τον τζίτζικα απολάμβαναν τις χαρές της εποχής.
Και το μυαλό ταξίδευε στην προσπάθειά του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εκάστοτε προπόνησης. Μία από τις πιο αγαπημένες σκέψεις έκτοτε όταν συναντάω κατηφόρα είναι πως σαν άλλος αστυνόμος Σαϊνης βγάζω ξαφνικά από τα πόδια ένα ζευγάρι πατίνια και «εμπρός, εμπρός καλά μου πατίνια» γλιστράω νωχελικά σωστός άνεμος.
Στις ανηφόρες πάλι σκεφτόμουν να χρησιμοποιήσω τους ενσωματωμένους έλικες του συμπαθή ήρωα καρτούν, μα μου φαινόταν μέγιστη απάτη. Και μιας κι όποιος έχει ανέβει με 30 και βαθμούς Κελσίου τον Υμηττό θα έχει επικαλεστεί σίγουρα θεϊκή παρέμβαση (ένα «ωχ Παναγίτσα μου» το έχει σίγουρο), φανταζόμουν πως είχα θεϊκές δυνάμεις και με έναν μαγικό τρόπο η ανηφόρα γινόταν ευθεία (μην πω κατηφόρα, όπου εκεί έπαιζε το σύστημα Σαϊνης), τα εναπομείναντα 20-25 χλμ 2 ή 2,5, νέο παγκόσμιο ρεκόρ κάτω από 2 ώρες κι άλλες πόσες φούσκες για να τσουλήσει το μουλάρι (που θα ήθελε να είναι πόνι) ως το τέρμα.
Όταν τρέχεις και το μυαλό κουράζεται, θες να τα αλλάξεις όλα. Διαδρομή, χιλιόμετρα ακόμα κι αυτή σου την απόφασή να συμμετέχεις σε ένα μαραθώνιο. Κι όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, το κουρασμένο σου μυαλό μέσα στην παραζάλη θα ψάξει παιδικές μνήμες από ήρωες καρτούν ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο για να σε πάει παρακάτω. Δεν είναι εύκολο, σαφώς επ’ ουδενί κάτι βαρύγδουπο, απόλυτα εφικτό μέσα στις δυνατότητές σου κι επιτυγχάνεται χιλιόμετρο το χιλιόμετρο και προπόνηση την προπόνηση. Δεν χρειάζονται θεϊκές δυνάμεις ή προστάγματα, μα αγάπη και επιμονή…
Καλή συνέχεια στην προετοιμασία παίδες…
Όταν πρωτοξεκίνησα προετοιμασία για Κλασική, στο κοντινό και μακρινό ταυτόχρονα 2006 –αλήθεια πόσα έχουν αλλάξει από τότε;, πολλοί απορούσαν γιατί τρέχω μέσα στο κατακαλόκαιρο ενώ ο αγώνας είναι σχεδόν 3 μήνες μετά. Αμ, από τη μια μέρα στην άλλη δεν γίνεται, απαντούσα και συνέχιζα, ζηλεύοντας λιγάκι που εκείνοι σαν τον τζίτζικα απολάμβαναν τις χαρές της εποχής.
Και το μυαλό ταξίδευε στην προσπάθειά του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εκάστοτε προπόνησης. Μία από τις πιο αγαπημένες σκέψεις έκτοτε όταν συναντάω κατηφόρα είναι πως σαν άλλος αστυνόμος Σαϊνης βγάζω ξαφνικά από τα πόδια ένα ζευγάρι πατίνια και «εμπρός, εμπρός καλά μου πατίνια» γλιστράω νωχελικά σωστός άνεμος.
Στις ανηφόρες πάλι σκεφτόμουν να χρησιμοποιήσω τους ενσωματωμένους έλικες του συμπαθή ήρωα καρτούν, μα μου φαινόταν μέγιστη απάτη. Και μιας κι όποιος έχει ανέβει με 30 και βαθμούς Κελσίου τον Υμηττό θα έχει επικαλεστεί σίγουρα θεϊκή παρέμβαση (ένα «ωχ Παναγίτσα μου» το έχει σίγουρο), φανταζόμουν πως είχα θεϊκές δυνάμεις και με έναν μαγικό τρόπο η ανηφόρα γινόταν ευθεία (μην πω κατηφόρα, όπου εκεί έπαιζε το σύστημα Σαϊνης), τα εναπομείναντα 20-25 χλμ 2 ή 2,5, νέο παγκόσμιο ρεκόρ κάτω από 2 ώρες κι άλλες πόσες φούσκες για να τσουλήσει το μουλάρι (που θα ήθελε να είναι πόνι) ως το τέρμα.
Όταν τρέχεις και το μυαλό κουράζεται, θες να τα αλλάξεις όλα. Διαδρομή, χιλιόμετρα ακόμα κι αυτή σου την απόφασή να συμμετέχεις σε ένα μαραθώνιο. Κι όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, το κουρασμένο σου μυαλό μέσα στην παραζάλη θα ψάξει παιδικές μνήμες από ήρωες καρτούν ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο για να σε πάει παρακάτω. Δεν είναι εύκολο, σαφώς επ’ ουδενί κάτι βαρύγδουπο, απόλυτα εφικτό μέσα στις δυνατότητές σου κι επιτυγχάνεται χιλιόμετρο το χιλιόμετρο και προπόνηση την προπόνηση. Δεν χρειάζονται θεϊκές δυνάμεις ή προστάγματα, μα αγάπη και επιμονή…
Καλή συνέχεια στην προετοιμασία παίδες…
Ο Δημήτρης Κουκουλάρης είναι φιλόλογος και αγαπάει το τρέξιμο. Με 10 μαραθώνιους, έναν εξάωρο, δυο 50χιλιομέτρων αγώνες και ένας Θεός ξέρει πόσους μικρότερους, έτρεξε στις 18 Μαΐου τα 62 χιλιόμετρα του "Αέθλιου" .
Στο http://marathon.yooblog.gr/ γράφει για την μεγάλη του αγάπη, το τρέξιμο, αλλά και για όσα συμβαίνουν γύρω μας και ακουμπάνε την ψυχή μας.
Στο http://marathon.yooblog.gr/ γράφει για την μεγάλη του αγάπη, το τρέξιμο, αλλά και για όσα συμβαίνουν γύρω μας και ακουμπάνε την ψυχή μας.