Βρέχει... και λοιπόν;
της Άντζυ Τερζή
Ακούς το βράδυ στο δελτίο καιρού ότι αύριο προβλέπονται βροχές… ίσως πέσουν έξω σκέφτεσαι, να προλάβω εγώ το πρωί αν σηκωθώ λιγάκι νωρίτερα να τρέξω. Κι όμως ακούς το βράδυ στον ύπνο σου τις ψιχάλες να χτυπούν πάνω στο κάγκελο απ’ έξω. Γυρίζεις πλευρό και αποκοιμιέσαι με την ελπίδα πως το πρωί θα έχει σταματήσει. Ξυπνάς το πρωί, καταχνιά, κλειστός ο ουρανός στις γνώριμες καθάριες του εικόνες και με ένα ουφ βάζεις τον καφέ στο μπρίκι και μεταφέρεις την αναπτερωμένη σου ελπίδα στην πιθανότητα μιας απογευματινής στεγνής προπόνησης. Μάταια… γυρίζεις από τη δουλειά και ήδη ώσπου να μπεις στο σπίτι είσαι βρεγμένος. Τι κάνουμε τώρα σκέφτεσαι;
Είναι σκέψεις, εικόνες, προβληματισμοί που συχνά πυκνά βιώνουμε όσοι τρέχουμε συστηματικά, είτε για φυσική κατάσταση απλά, είτε για να πετύχουμε κάποιο αγωνιστικό στόχο. Όταν ξεκίνησα να τρέχω θεωρούσα δεδομένο πως οι μέρες βροχής ήταν ημέρες ξεκούρασης. Κι αν όμως ήταν συνεχόμενες αυτές; Μπορούσα να περιμένω μια ηλιόλουστη μέρα για να ασκήσω αυτό που τόσο πολύ αγαπούσα και είχα ανάγκη;
Κάποιοι επιλέγουν τις βροχερές μέρες να ξεκουραστούν. Είναι μια καλή επιλογή δε λέω, αν όμως οι μέρες αυτές είναι συνεχόμενες τι γίνεται; Αν το εργασιακό σου πρόγραμμα είναι τόσο φορτωμένο που δεν σε παίρνει να αφήσεις τη μοναδική μέρα που έχεις ρεπό για να καθίσεις στο σπίτι κοιτώντας τη βροχή από μέσα;
Κάποιοι επιλέγουν να περιοριστούν στη στεγανότητα ενός γυμναστηρίου ή και του σπιτιού τους και να δοκιμαστούν στον τάπητα που είναι τις μέρες αυτές ένας πιστός φίλος. Μια εναλλακτική που δίνει τόσο τη δυνατότητα μιας δυνατής προπόνησης, όσο και μιας ευκαιρίας για μια πιο ξεκούραστη, απλά για να μη μείνει το σώμα άπραγο. Αν όμως δεν έχει κάποιος πρόσβαση σε διάδρομο ή συνδρομή σε κάποιο γυμναστήριο;
Κάποιοι επιλέγουν να εκμεταλλευτούν τη μέρα για ασκήσεις ενδυνάμωσης, που είναι και ωφέλιμη και εύκολη μιας και δεν απαιτεί ούτε συνδρομή σε γυμναστήριο, ούτε μετακίνηση εκτός σπιτιού, ούτε και ιδιαίτερο προγραμματισμό.
Είναι σκέψεις, εικόνες, προβληματισμοί που συχνά πυκνά βιώνουμε όσοι τρέχουμε συστηματικά, είτε για φυσική κατάσταση απλά, είτε για να πετύχουμε κάποιο αγωνιστικό στόχο. Όταν ξεκίνησα να τρέχω θεωρούσα δεδομένο πως οι μέρες βροχής ήταν ημέρες ξεκούρασης. Κι αν όμως ήταν συνεχόμενες αυτές; Μπορούσα να περιμένω μια ηλιόλουστη μέρα για να ασκήσω αυτό που τόσο πολύ αγαπούσα και είχα ανάγκη;
Κάποιοι επιλέγουν τις βροχερές μέρες να ξεκουραστούν. Είναι μια καλή επιλογή δε λέω, αν όμως οι μέρες αυτές είναι συνεχόμενες τι γίνεται; Αν το εργασιακό σου πρόγραμμα είναι τόσο φορτωμένο που δεν σε παίρνει να αφήσεις τη μοναδική μέρα που έχεις ρεπό για να καθίσεις στο σπίτι κοιτώντας τη βροχή από μέσα;
Κάποιοι επιλέγουν να περιοριστούν στη στεγανότητα ενός γυμναστηρίου ή και του σπιτιού τους και να δοκιμαστούν στον τάπητα που είναι τις μέρες αυτές ένας πιστός φίλος. Μια εναλλακτική που δίνει τόσο τη δυνατότητα μιας δυνατής προπόνησης, όσο και μιας ευκαιρίας για μια πιο ξεκούραστη, απλά για να μη μείνει το σώμα άπραγο. Αν όμως δεν έχει κάποιος πρόσβαση σε διάδρομο ή συνδρομή σε κάποιο γυμναστήριο;
Κάποιοι επιλέγουν να εκμεταλλευτούν τη μέρα για ασκήσεις ενδυνάμωσης, που είναι και ωφέλιμη και εύκολη μιας και δεν απαιτεί ούτε συνδρομή σε γυμναστήριο, ούτε μετακίνηση εκτός σπιτιού, ούτε και ιδιαίτερο προγραμματισμό.
Όταν όμως διαπίστωσα ότι καμία από τις παραπάνω επιλογές δεν με ικανοποιούσαν, γρήγορα ανακάλυψα ότι είναι εφικτό το τρέξιμο στη βροχή. Και το δοκίμασα! Δεν ήταν «άνετο» στην αρχή, μιας και μου πήρε λίγο καιρό και αρκετούς ενδυματολογικούς πειραματισμούς για να καταλήξω σε επιλογές που μου επέτρεπαν να βγει μια αξιοπρεπής προπόνηση. Διαπίστωσα πως ήταν απαραίτητο ένα καπέλο με γείσο, ώστε να μην πέφτει η βροχή στα μάτια. Ένα μαντήλι ή “buff” στο λαιμό, γιατί είναι σημείο που ιδρώνει πολύ και στο παραμικρό αεράκι το πιάσιμο ή πονόλαιμος καραδοκούσαν. Στον κορμό κατέληξα να φοράω ελαφρύ αδιάβροχο τύπου gore- tex το χειμώνα που ήταν και ιδανικό για τις χαμηλές θερμοκρασίες, ή ελαφρύ αμάνικο αντιανεμικό για τις πιο ζεστές θερμοκρασίες. Από κάτω επιλέγω πια κολάν κοντό η μακρύ ανάλογα της εποχής. Σε καμία περίπτωση φόρμα γιατί βαραίνει πολύ όταν βρέχεται και ποτέ σορτς γιατί τα βρεγμένα πόδια εύκολα συγκαίονται από την τριβή. Στα παπούτσι προβληματίστηκα λιγάκι, μιας και δεν είναι εύκολο στην άσφαλτο ειδικά να σέρνεις τα βαριά του ορεινού τρεξίματος που είναι και πιο αδιάβροχα. Ωστόσο, κατέληξα να φοράω τα ασφάλτινα που είναι για πιο μεγάλες αποστάσεις και έχουν λιγότερο υφασμάτινο κομμάτι στην επιφάνειά τους.
|
Ένα άλλο θέμα που με απασχολούσε ήταν το μέρος που ήταν κατάλληλο για τρέξιμο στη βροχή. Τους πολυσύχναστους δρόμους γρήγορα τους απέκλεισα μιας και είναι γνωστό πως τις βροχερές μέρες στην Αθήνα οι πολίτες προτιμούν με υπερδέοντα ζήλο την άνεση των αυτοκινήτων τους για μετακίνηση. Μποτιλιάρισμα, άγχος λόγω αργοπορίας, ηχηρά κορναρίσματα που κάθε άλλο παρά ξεκούραστα και ασφαλή είναι για τον δρομέα.
Στα μονοπάτια προτίμησα να αποφεύγω διαδρομές που είχαν πολλές πέτρες λόγω ολισθηρότητας και κινδύνου τραυματισμού. Τόσο η πτώση, όσο και οι απότομες κινήσεις σε περίπτωση απώλειας ισορροπίας μπορούν να θέσουν το κρύο ακόμα σώμα σε κίνδυνο. Τελικά κατέληξα στην ηρεμία και άνεση των γηπέδων και γειτονιών, όπου μπορούσα να κάνω είτε χαλαρή προπόνηση είτε δυνατή με λίγο πιο χαμηλές ταχύτητες από τις στεγνές προπονήσεις που συνήθιζα. |
Άλλη μια επιλογή μου είναι τα άλση της πόλης όπου το χώμα είναι συνήθως μαλακό και τα δέντρα κόβουν τη φόρα της βροχής. Μου αρκούσε που έβγαινα από το σπίτι, που απολάμβανα τα αρώματα της βροχής, τις εικόνες και που κέρδιζα άλλη μια μέρα που έκανα αυτό που αγαπούσα. Μπαίνοντας βρεγμένη αλλά αχνισμένη ταυτόχρονα στο σπίτι μετά την προπόνηση η ικανοποίηση και ευφορία δεν συγκρινόταν με καμία άλλη εναλλακτική που θα μπορούσα να είχα επιλέξει!
Ευτυχώς ζούμε σε μια χώρα με ιδανικό κλίμα και οι μέρες αυτές είναι συγκριτικά λίγες σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Γνωρίζω κόσμο που ζει σε βόρειες χώρες όπως Αγγλία, Φιλανδία και Γερμανία, όπου το καλοκαίρι είναι τόσο μικρό και ο χειμώνας πάντα καταφθάνει πρόωρα για να δυσκολέψει τις συνθήκες τρεξίματος. Κι όμως με την κατάλληλη ενδυμασία και βασικό εξοπλισμό τη διάθεσή τους και την αγάπη για το τρέξιμο, καμιά μέρα δεν πάει χαμένη! |
Και πράγματι, τόσο οι αγώνες που διοργανώνουν όσο και το επίπεδο των δρομέων δεν μπορούν να μείνουν απαρατήρητα. Στην Ολλανδία η διαρκής υγρασία στα βόρεια μέρη της χώρας έχει ως αποτέλεσμα οι μέρες όπου δεν υπάρχει ψιχάλα στην ατμόσφαιρα να είναι μετρημένες στην κυριολεξία στα δάχτυλα. Κι όμως σε επίσκεψή μου εκεί έτρεξα, είδα κόσμο να τρέχει, να πηγαίνει στις δουλειές τους με ποδήλατα και να ζει τις μέρες όπως ακριβώς ζούμε τις δικές μας εδώ στο υπέροχο μεσογειακό μας κλίμα.
Βέβαια, δεν είναι όλες οι βροχερές μέρες το ίδιο. Όταν η βροχή είναι καταρρακτώδης με ανέμους που μαστιγώνουν κορμί και πρόσωπο, όταν τα Μποφώρ ίσως να μετακινούν αντικείμενα στο πέρασμά τους, όταν οι αστραπές ή το χαλάζι στολίζουν τους ουρανούς, μάλλον είναι καλύτερα να μείνουμε στο σπίτι. Προέχει η ασφάλεια του χόμπι, δεν τίθεται καν θέμα διαπραγμάτευσης! Στο κάτω- κάτω, κι αύριο μέρα είναι…. οι δρόμοι εκεί είναι και μας περιμένουν.
Βέβαια, δεν είναι όλες οι βροχερές μέρες το ίδιο. Όταν η βροχή είναι καταρρακτώδης με ανέμους που μαστιγώνουν κορμί και πρόσωπο, όταν τα Μποφώρ ίσως να μετακινούν αντικείμενα στο πέρασμά τους, όταν οι αστραπές ή το χαλάζι στολίζουν τους ουρανούς, μάλλον είναι καλύτερα να μείνουμε στο σπίτι. Προέχει η ασφάλεια του χόμπι, δεν τίθεται καν θέμα διαπραγμάτευσης! Στο κάτω- κάτω, κι αύριο μέρα είναι…. οι δρόμοι εκεί είναι και μας περιμένουν.